9 Kasım 2007 Cuma

Çalışan Anne olmak

Günler çabuk geçiyor gerçekten.Çogu blogları gezdiğimde çocuğu benim gibi 4-5 ay olmuş kişilerin çalışmadığını veya kendi işleri olduğunu anlıyorum.Oysa ben kuzumu 3 aylıkken bakıcıya bırakarak çalışmaya başlamıştım.İlk gün benim için çok kötüydü tahmin edeleceği gibi.Çağan Ege anladı mı bilemiyorum ama kapıdan içeri girdiğimde onu kucağıma alıp gözlerinin içine bakmak isterken o sürekli olarak kafasını başka bir yerlere çevirmişti ve bu beni çok etkilemiş ve ağlamıştım.Halen akşamları iple çekiyorum sürekli olarak resmine bakıp "az kaldı geleceğim kuzum " diyorum.Gerçekten çalışan bayanların çocuk büyütmesi çok zor...Çoğu vaktinizi onun yanımda geçirmek yerine işte geçiriyorsunuz; ilklerini göremiyorsunuz eve geldiğinizde " bugün Çağan Ege kahkahalar ile güldü " denildiğinde seviniyorsunuz ama bir yandan içinizi buruk bir acı kaplıyor ben göremedim diye.....
Açalya'nın blogunu bu sıralar okuyorum.Dante'nin tüm ilkleri birlikte yaşıyorlar ne güzel.....Bende her hafta sonu Çağan Ege'nin her halini kameraya alacağım diyorum ama ev yemek derken bakıyorum bir gün daha bitmiş.Aslında korkum onun bu hallerini unutacağımdan ve unutmak istemediğimden.

Anne olmak hem zor hemde çok güzel bir duyguymuş.Bazen çık işten diyorum sonra da aslında onun geleceği için çalışıyorum diyorum ve vazgeçiyorum.Gerçekten çalışan anne olmak çok zormuşşşşş.....

Hiç yorum yok:

 
Template by suckmylolly.com