22 Kasım 2007 Perşembe

5 Aylık Oldukkkkkk


Günler ne kadar çabuk geçiyor.Bugün Çağan Ege 5 aylık oldu.Oysa daha dün gibi hatırlıyorum.Heyecan, sevinç korku (aslında tarif edilemeyen hisleri)aynanın karşısında son gün karnıma bakıp yarın sana kavuşacağım dediğim günü..
İşten yarım gün izin almıstım sabah 09:00 da randevumuz vardı.Doktora giderken içim hep kıpır kıpır oluyor sebebini henüz keşfedemedim.Sanırsam yeterli kilo alamadığını düşünmem yada iğne vurulacak olmasından...Herzaman iğneden korkmuşumdur. Aslında fobim desem daha doğru olacak.İlk zamanlarda iğne vurulurken garip sesler çıkarıp arkamı dönüyordum.Doktorumuz ise bu şekilde yapmamamı anne olduğumu bana hatırlattı.Aslında sorun da belki bu "evet anne olmak"... O kadar farklı bir şey ki ona batırılan iğne sanki benim tenime batıyor.Duyduğu acıyı sanki bende hissediyorum.
Neyse fazla duygusallaşmayacağım...
Çağan Ege 7.366 kg olmuş yaşına göre iyiymiş(hernekadar anneannesi zayıf desede).Boyu ise uzun( 7 aylık bebeğin boyunda).Bizimkisinin keyfine diyecek de yoktu.Bir cilveler bir konuşmalar...Soyununca çok mutlu olduğunu keşfettim .Gerçi doğduğunda hastanede hemşire de söylemişti "bebeklerin çıplak olmayı sevdiklerini" ama bazı bebeklere giysileri bile giydirilirken kıyameti koparttığını da tanık olmuştum.
Beslenme konusunda ise doktorumuz hayli tutucu özellikle anne sütü konusunda.Geçen ay olduğu gibi çok zorda kalmadıkca mama ve elma suyu vs verilmeyecek.Bir ay daha idare etmem gerekiyor.Sütümün ise azaldığını hissediyorum.Ama ben en kısa zamanda cam rende alıp bir an önce denemek ve Çağan Ege'nin tepkisini ölçmek istiyorum.Hafta sonuna kadar nasıl bekleyeceğim....
Bununla birlikte artık sırt üstü yatarken yüz üstü dönebiliyoruz.Kolunu kurtaramadığı için biraz desteğimiz olmuyor değil.Artık ailede ki herkezi tanıyor.Kötü bir huyu ise tanıyamadığı kişilere karşı dudak büküp ağlamaya başlaması.
Ellerimiz sürekli ağzımızda , dokunduğumuz tüm nesneleri ağzımıza mutlaka götürüyoruz.
Bir yerde okumuştum ama şuan nerede olduğu aklıma gelmiyor "Dünya da en yavaş büyüyen yavru insan yavrusuymuş .Oysa Çağan Ege şuan gözümün önünde o kadar hızlı büyümeye başladı ki.

18 Kasım 2007 Pazar

İlginin Yön Değiştirmesi

15 Kasım Perşembe den bu yana hastayım.Nezle oldum ama sanırım 3-4 yıldır bu kadar şiddetli olmamıstım.İki gün sürekli yattım.Tabi en önemlisi Çağan Ege bu durumda ne yapacaktı.Allah razı olsun Kayınvalidem 2 gün bizde kaldı.Genelde emzirmeden süt sağarak biberonla Çağan Ege yi doyurmaya çalıştık.Bugün 4 gün oluyor kuzuma sarılıp öpmeyeli uzaktan bakıyorum.Ağzımda sürekli maske ile dolaşıyorum umarım bu kadar çabama Çağan Ege hasta olmaz.
Hasta olduğumda ilk aklıma gelen acaba süt verebilirmiyim oldu.Hemen doktorunu aradım.Bu kadar dayanmısken bu durum nedeni ile mama vereceğimi düşünüp üzülüyordum.Ama nezlenin süt ile geçmeyeceğini solunum yolu ile geçeceğini öğrendiğimde sevinmiştim.Ama kafamı bile kaldıramazken süt sağmak da tabi zor oldu.Ama annelik zaten tüm zorlukları aşmak değilmiydi? bunuda yaşayarak öğrenmiş olduk.
Bu arada Çağan Ege yıkanmayalı 1.5 hafta olmuştu.Geçen hafta soğuk daha sonra yıkarız demiştik üzerine bu hastalık binice 1,5 hafta oldu.Bugün babası ile birlikte yıkadık.Babası uzun zamandır yıkanırken görmemişti.Genelde hafta içi ben işe biraz geç giderek Arzu ablası ile birlikte Ege'yi yıkıyorduk.Tam su dökerken Ege tasa dokununca babası şaşırdı.Suyu çok seviyoruz artık oyunlara da başlayacak neredeyse...
Bu hafta ayrıca yeni bir diş kaşıyıcı keşfettik.Aslında babaannesi keşfetmiş fakat bize yeni söyledi.Henüz hamile iken Tupperware den mama seti hediye etmişti babaannesi.Katı gıdalara henüz geçmediğimizden ben ortalığa çıkarmamıştım.Meğerse kaşığın ve çatalın sapları diş kaşıyıcıymış.Şuan Çağan Ege bunları görünce çıldırıyor ve dişlerini deli gibi kaşıyor.Yakında diş mi çıkaracağız ne????

9 Kasım 2007 Cuma

Çalışan Anne olmak

Günler çabuk geçiyor gerçekten.Çogu blogları gezdiğimde çocuğu benim gibi 4-5 ay olmuş kişilerin çalışmadığını veya kendi işleri olduğunu anlıyorum.Oysa ben kuzumu 3 aylıkken bakıcıya bırakarak çalışmaya başlamıştım.İlk gün benim için çok kötüydü tahmin edeleceği gibi.Çağan Ege anladı mı bilemiyorum ama kapıdan içeri girdiğimde onu kucağıma alıp gözlerinin içine bakmak isterken o sürekli olarak kafasını başka bir yerlere çevirmişti ve bu beni çok etkilemiş ve ağlamıştım.Halen akşamları iple çekiyorum sürekli olarak resmine bakıp "az kaldı geleceğim kuzum " diyorum.Gerçekten çalışan bayanların çocuk büyütmesi çok zor...Çoğu vaktinizi onun yanımda geçirmek yerine işte geçiriyorsunuz; ilklerini göremiyorsunuz eve geldiğinizde " bugün Çağan Ege kahkahalar ile güldü " denildiğinde seviniyorsunuz ama bir yandan içinizi buruk bir acı kaplıyor ben göremedim diye.....
Açalya'nın blogunu bu sıralar okuyorum.Dante'nin tüm ilkleri birlikte yaşıyorlar ne güzel.....Bende her hafta sonu Çağan Ege'nin her halini kameraya alacağım diyorum ama ev yemek derken bakıyorum bir gün daha bitmiş.Aslında korkum onun bu hallerini unutacağımdan ve unutmak istemediğimden.

Anne olmak hem zor hemde çok güzel bir duyguymuş.Bazen çık işten diyorum sonra da aslında onun geleceği için çalışıyorum diyorum ve vazgeçiyorum.Gerçekten çalışan anne olmak çok zormuşşşşş.....
 
Template by suckmylolly.com