Başlıksız..

Bir başlık bulamadım.Aslında yazasım da yok.Geçen zamanda geriye dönüp baktığımda -pek önemli değil-ama yazacak şeyler olmadı değil.Mesela bahsetmediğim ama alırken çok keyif ve heyecan duyduğum Ege'nin masa sandalyesi.Kuzum artık o şahane resimlerini küçük bir adam gibi masa ve sandalyesinde çiziyor.Kitaplarını genellikle burada bakıyor.Ama masanın üzeri ve sandalyeleri şuan için görmeniz gerek her tarafı çizik içinde olsun yine de duvarlara çizmesinden daha iyi oldu.

Her hafta pazar günü gittiğimiz oyun grubu da çok güzel gidiyor .Okula gidiyoruz dediğimde elinin üstünü gösteriyor hep.Oyun sonunda eline palyaço baskısı yapılıyor da...Önceden biraz çekingen davranıyordu şimdi açıldı , mesela tünellerden geçemiyordu şimdi sorunsuz geçebiliyor.

Aslında Ege herzaman temkinli bir çocuktu .Mesela biz hiç koltuktan arkanı dönüp ayaklarını sallandırıp ineceksin demedik.O bu şekilde inmeyi kendi öğrendi.Yada bir şekilde kendini belli ederek sesini duyurarak inmesi gerektiği yerde bekledi.Ağzına yabancı bir madde hiç koymadı yerde bulduğu ilgisini çeken nesneyi elinde inceleyerek bana uzatmıştır.Bunun sebebi istahsız bir çocuk olmasına bağlanabilir belki ama güzel bir yön diye düşünüyorum en azından küçük bir nesneyi etrafta bıraktığımda korkum yok ama tabiki yine de etrafta bırakmamaya çalışıyoruz.

Oyun grubundan çıktıktan sonra şayet yağmur yağmuyorsa açık havada biraz turluyoruz.İlk çıktığımızda kahvaltı edemediğimizden simit almıştık.Yürürken tek tük güvercinleri görüp simit atmamla birlikte o kadar çok kuş uşuştu ki ve artık bir alışkanlık edindik kuşlar beslenecek Ege de bu durumu çok sevdi.Kuşlara yem atarken yüzündeki mutluluk ifadesi her şeye bedel.Simidi atıp kuşlara "mama" "mama" demesi de çok komik.

Artık evdeki Öykü ablasından kalan onun tabiri ile "deh" " deh" ede binebiliyoruz.

Kısacası Ege çok hızlı büyüyor bizde de onu doya doya yaşaması kalıyor.Ne kadar doyabilirsek tabiii..